MARISE VAN DER BOOM (eigen beheer)

Ik las deze “expliciet erotische roman” (het in eigen beheer uitgebrachte debuut van Marise van der Boom) tijdens de nasleep van corona, waarbij ik mij in een soort mistig landschap bevond, als in een roes. Toevallig of niet, het boek heb ik na een tijdje ook als een roes ervaren. Het begint weliswaar vrijwel zonder inleiding: getrouwde vrouw komt op het idee om vreemd te gaan, maar kabbelt dan een tijdje voort. Oké, ze installeert Second Love op haar computer en treedt in contact met allerlei (geile) mannen. Daar blijken er veel van te zijn. Het blijft bij woorden in chats, “echte” actie is er dan nog niet. Opwinding is aanvankelijk ver te zoeken, waar ik bijvoorbeeld bij het boek van Charlotte Roche (“Schootgebed”) al na één bladzijde helemaal in vuur en vlam stond. Is ze dan eenmaal echt los, dan gaat het vrijwel zonder onderbreken door en beland je als lezer in een aaneenschakeling van geile ontmoetingen, seks en opwinding. Het grote pluspunt is dat dit boek leest als een trein. Het minpunt is dat het veel van hetzelfde is: seks hier, seks daar, seks met een man, seks met een andere man, seks met een vrouw, seks van voren, seks van achteren, enz. Toch ben ik blijven lezen en dat komt niet omdat ik seksverslaafd ben of zoiets. Ik was vooral benieuwd hoe de schrijfster het voor elkaar kreeg dát ik bleef doorlezen. Dat komt , denk ik, doordat er subtiel wat zand in de raderen wordt gestrooid. Is het aanvankelijk nog een groot feest (goed, je moet er maar zin in hebben…), na een tijdje gebeuren er ook minder leuke dingen. Sommige mannen blijken lastig af te schudden en worden na afwijzing zelfs opdringerig en vervelend, anderen overschrijden Marises seksuele grenzen, haar eigen man krijgt steeds meer in de gaten, ze wordt op de website herkend door de vreemdgaande man van haar beste vriendin, ze wordt ook een keer bot afgewezen door een man (helaas kan ze dan binnen een paar minuten een andere man tevoorschijn toveren, waardoor zo’n afwijzing nauwelijks indruk maakt in het verhaal). Het taalgebruik laat niets te raden over. Er wordt veel gedronken, er komen allerlei drankjes voorbij waar ik nog nooit van had gehoord, maar goed, dat zegt iets over mij natuurlijk… Er zijn twee taalregisters: de taal in de seks scenes en de taal daarbuiten. Wat dat betreft is dit boek eigenlijk een mix van de Chick of de Candy en de Bouquetreeks. “We dragen allebei een jurk die flatteert en hoge edoch comfortabele hakken” is een zin die eigenlijk een beetje uit de toon valt, door dat ouderwetse woord ‘edoch’, maar dat vond ik juist wel grappig. De zin “(…) ik smelt en sluit mijn ogen en mijn armen om haar heen” is natuurlijk niet goed. Dat is een voorbeeld van “Hier zetten wij koffie en over”. Een vermakelijk en onderhoudend boek, dat misschien wel wat compacter uitgevoerd had kunnen worden.