VICTOR JESTIN (Koppernik)

Dit boek van een jonge debutant uit Frankrijk gaat verfilmd worden en dat lijkt me bijna overbodig, zo filmisch is het al van zichzelf. Scherpe observaties, hier en daar prachtige zinnen. De 17-jarige Léonard staat in de zomervakantie met zijn ouders op een camping aan de Franse kust. De eerste zinnen treffen meteen doel:

Oscar is dood omdat ik toekeek toen hij doodging. Hij is gewurgd door de touwen van een schommel, zoals kinderen in de korte nieuwsberichten. Oscar was geen kind. Op je zeventiende ga je niet per ongeluk op die manier dood. Je knijpt je keel dicht om iets te voelen. Misschien zocht hij een nieuwe vorm van genot. Daarvoor waren we tenslotte allemaal hier, voor het genot. Hoe dan ook, ik stak geen vinger uit. Daar begon het allemaal mee.

Het begin is zó goed, dat je als lezer bijna bang bent dat de schrijver zich vergaloppeert. Omdat de schrijver zo jong is, weet hij wel wat hij doet? Vergeet het, het verhaal blijft je pakken. Toen ik het uit had, was het net alsof ik uit de film kwam. Ik hou het hier even bij,. Ik las het boek afgelopen zomer in één ruk uit en die dag was het heel treffend BLOEDHEET.