Honger

Zal ik het boek van Knut Hamsun, bevattende een nieuwe vertaling van zijn debuut “Honger”, aanschaffen of zal ik het geld in mijn zak houden? Met deze vraag liep ik geruime tijd rond, wil ik wel bekennen. Voor wie zijn ‘nieuwe vertalingen’ eigenlijk bedoeld? Voor nieuwe lezers? Voor verzamelaars? Ik besloot het boek toen ik het voor de zoveelste keer ter hand nam in de plaatselijke boekenzaak te kopen. Nu moest ik het lezen ook, zo wist ik. Dat klinkt logisch, maar ik kende het verhaal reeds, had de oude vertaling al enkele malen gelezen. Ik werd meteen het verhaal ingezogen. De nieuwe vertaling bleek dichter bij de originele Noorse tekst te staan, zo las ik in het nawoord. De zinnen wisselden dan ook regelmatig van tijdsvorm. Dit ervoer ik als passend bij de zenuwlijderige denkwereld van de hoofdpersoon, die door honger gedreven de raarste gedachten en inzichten krijgt – al kan ik mij deze hoofdpersoon ook niet evenwichtig voorstellen, indien hij wel voldoende te eten zou hebben gehad. De naamloze hoofdpersoon roept bij mij veel herkenning op, geen wonder dat hij mij zeer sympathiek is. De innerlijke monoloog is fantastisch weergegeven. Ik begin moe te worden. Dit boek verscheen voor het eerst in 1890. Laat dat even tot u doordringen. Want het boek leest alsof het gisteren verschenen is. Dat betekent dat het boek tijdloos is. Alle goede boeken zijn tijdloos.